කිසා

හති වැටුණ හවසක

මරා උඩු හිත මම

කලාතුරකින් එන

නිරාමිස සැපතක

අකීකරු මත් ගද

නාස කුණුකල වුව

ආත්මය සුවද බව

කියා දුන්නේ නුඹ

පලායන බව හෙට

දැන දැනත් උරමත

තැබූ උඹෙ උණුසුම

නිවන තරමයි මට.

මත් වෙන්න තව තවම

හොයන්නෙ නුඹෙ දෙනෙත

නිවෙන්නට පෙර ලෙසම

යදින්නේ ලැම යහන

පිපෙන්නට මට හිතෙන

විටක ඇයි තව දුරක

කිසා උඹ මගෙ අහස

මම ගොළුයි දුර බිමක