තැළුණු කුසුම

අහිමිව ගිය රුධිරයට,

හදවත අරක් ගත් වෛරයට

පලිහක් සේ ලං කරගත් සඳවතිය

ඔහු ලොවට ආලෝකයක් ගෙන ඒවි යැයි

ඔහු එදින අපේක්ශා නොකලේය...!

දරදඬුව ගිය සිතුම්

රළුව දැරූ එවන් හදවතක

ඈ නමින් ප්‍රේමයක් හට ගනීවියැයි

ඈ නොසිතුවාය. ඉඩෝරයක් සේ කර්කශව

ඉරි තැලුණු හදවතක

සෙනෙහෙ දම් පූදමින් පැවතුණද

ඔහු හා ප්‍රේමයක වෙලීමට ඈ බිය විය..!

අසීමාන්තික ප්‍රේමය 

හදවතට සිර කරගත් ඇය 

යම් දිනෙක ඔහු නමට ලියැවේවිද...? 

හැඟුමක අනන්තය සොයා යාවිද...?