අහිමිව ගිය රුධිරයට,

හදවත අරක් ගත් වෛරයට

පලිහක් සේ ලං කරගත් සඳවතිය

ඔහු ලොවට ආලෝකයක් ගෙන ඒවි යැයි

ඔහු එදින අපේක්ශා නොකලේය...!

දරදඬුව ගිය සිතුම්

රළුව දැරූ එවන් හදවතක

ඈ නමින් ප්‍රේමයක් හට ගනීවියැයි

ඈ නොසිතුවාය. ඉඩෝරයක් සේ කර්කශව

ඉරි තැලුණු හදවතක

සෙනෙහෙ දම් පූදමින් පැවතුණද

ඔහු හා ප්‍රේමයක වෙලීමට ඈ බිය විය..!

අසීමාන්තික ප්‍රේමය 

හදවතට සිර කරගත් ඇය 

යම් දිනෙක ඔහු නමට ලියැවේවිද...? 

හැඟුමක අනන්තය සොයා යාවිද...?