ගිනි සිඹින මද්දහන

පරාජිත දෝතකින් ගිලිහුණු

දෙපා මුල හිඳ හඩා වැටුණු

පැතුම් අහුලන් මිටට ගුලි කර

බොහෝ රැයවල් පහන් කරවූ 

තැනූ මන්දිර කඩන් වැටුනත්

හදවතේ මැව් රුවන් කරඬු

දුක දරාගෙන ආයෙ හිනැහෙන

එකම පිළිරුව බඹුන් කරවූ

අකීකරු සිත සෙමින් පිරිමැද 

කියයි වැදි බණ තමන් රැවටූ

දවාලක ඇහැරෙන්න දඟලන

ඉකියකට කර සැණෙන් තරවටු

උනපු කදුළත් අකල් සුළඟට

භාර දී ඉර එළිය රැවටූ

රැයේ මළකඩ හීන අහුලන්

අරී හිත යට වාන් දොරටු