වැහි කෝඩ

මහමේරු පර්වතය හදවත මත තැබුවාක් මෙන් බර ගතියක් දැනෙයි.

හදවත මහ වේදනාවකින් පීඩා විදියි. සුළුවට තිබු තුවාලය වණයක් වී පැසවයි. රක්ත පැහැති රුධිරය ගලයි. මේ සියල්ලම ප්‍රේමයේ නමටය. හිමි වෙලා අහිමි වූ ප්‍රේමයේ නමටය. ප්‍රේමයේ නොඉඳුල් සුසංයෝගයේ ප්‍රේම ස්වරය උදෙසාය. ඉතින් මා නොමැතිව ඔවුන් තුටු සිතින් ඉදිරියේදී පවත් වෙනු ඇත. දිනෙක මා අසල හිඳි සියල්ලන්ගේ ම හදවත් මල්ලේ මා අපූරු මතකයක් වෙනු ඇත.

ඔවි... එය සේපාලිකා මල් සුවඳ විසිරුණු දිලි දිලි නිවෙන තරුවක් තරමට අපූරු මතකයක් වෙනු නියතය.