සුභාංගී

රැයට අඳුරට පාළු හිත යට කදුළු ඇවිදින් ගතු කියද්දී
පපුව පිච්චි ගියා පෙර දින පැතූ පැතුමන් ගිනි ගනිද්දී
පතුලේ අඩියට තිබුණු හුස්මක් ඔහේ අහසට නෙතු අයද්දී
සිහින අවතැන් උනා ජීවන හුස්ම ඩිංගත් රිදුම් දෙද්දී
තැනින් තැන ගල් පොකුණේ පියුමන් හෙටක් ඇද්දැයි බලා ඉද්දී
සොහොන් පිටියේ සුළඟ වන හැර පැවතුමට ආයිතියක් දෙද්දී
නිදිකුම්බා මල හිරුගේ කිරණින් බේරී ඉන්නට වෙර දරද්දී
ලවත් අතරින් නැඟුණි මදහස සිතුම් සියොතුන් තටු සලද්දී
ගෙලට පහළින් රිකිලි සිඳලූ තුරු හිසක් නොසැලී සිටිද්දී
යලට මහටන් පාළු කුඹුරේ කැණහිලුන් විත් හඩ නගද්දී
මොනර කින්නර රැඟුම් මැද්දේ වියළි දූවිලි ඇවිස්සෙද්දී
ඉරි තැලුනු විල් තෙරට වුණි ඇසුම් ලන්නට කදුලු එද්දී
අමාවක රජ කිරුළ පරදා අහස් ගැබ සඳ වැළඳ ගද්දී
සෙනෙහෙ කොඳුරා වැලක් එතුනේ සසර ගමනට මඟ කියද්දී
වසන්තය ළඟ සුසුම් වැල් යළි නොඑන ගමනට සමු ගනිද්දී
මංජරිය සැනසුනා තුරුහිස ළපටි කැකුළක් මෝදු වෙද්දී