පියාපත් තියනවනම් පියාඹන්න ඔනි ඇයි මං ලඟම නවතින්න හදන්නේ තව කොච්චර තැන් තියනවද මට වඩා...?

නුඹේ රක්ත වර්ණ සාරියේ රැළි සෙල්ලම් කරන්න ගන්නවා උන්ගේ දැඟලිලි අස්සේ අස්සේ නුඹ අහන බර ප්‍රශ්නවලට මම උත්තර හොයනවා....

හුඟක් දුර පියැඹුලා තවත් දුරයි මේ අහස ඒත් එක කිරිල්ලියක් ලඟ නැවතුණා එයා මට වළාකුලක් වගේ කවදාවත් මාව දාලා යන්නේ නැති ඉතින් මම ඒ වළාකුළට බරවුණා කවදහරි යන්න කියනකන් මම ඒ වළාකුළ එක්ක හුස්ම ගන්නවා

හීන නිදි ඇති කතා කරන්නට කිසිම නිදිහක් නැති නිසා හුස්ම විතරක් තියා යන්නද ආදරෙත් තහනම් නිසා...

මගේ මැණිකට සුවක් නැතුවැති ගතින් එක්තැන් වුණු නිසා කෙළවරක් නැති දුක නිසා.......

ඒත් හිටි හැටි වැරෙන් දඟලක සුළඟ එක්කන් නුඹ දිහා ඇවිත් යන්නම් හිස සිඹින්නට සොයුරෙක් පමණක් නිසා.......