"හොඳට මතක තිය ගනින් මචං.. ආය කවමදාවත් උඹට මේ මාතෘකාව මගේ එක්ක කතා කරන්න බැහැ... කතා කළොත් අර පරණ විදිහටම අපි තරහා වෙයි... හැබැයි අර කැම්පස් කාලේ වගේ නෙවෙයි ආය යාළුකම් නැහැ” ආකේත් පැවසුවේ තදිනි.

කොල්ලා අරන් මම යන කොට... කොල්ලට අවුරුදු දෙකක්වත් වෙලා නැහැ... මම්මි ඇහුවා මගෙන් දෙව්ව බලාගන්න මට තනියම පුළුවන්ද කියලා... මම පුළුවන් කිවා... ඇත්තටම නම් මට එයාව බලාගන්න බැහැ... පොඩි එකෙක් මම බලාගන්න දන්නේ නැහැ... එත් මම මම්මි ළඟ එයාව දාලා ගියේ නැහැ... ඇයි දන්නවද” පෘතුවි ඔහු දෙස බැලුවේය.

ඔය කතාව කියලා දවසක මට කසාදයක් කතා කරයි කියලා... දැත් මගේ කොල්ලට අවුරුදු හතරයි. කිරිසප්පයෙක් බලා ගත්ත මට මේකා කජ්ජක්ද... ඒකාට අම්මෙක් ඕන නැහැ... දෙන්නාටම හරියන්න මම ඉත්තවා

"උඹට කවුද ඉන්නේ”

“මට උඹලා ඉන්නේ... පවුලේ අය ඉන්නවා... මට ගෑනු ඕන නැහැ බං... මට ඕන ගෑනි මේ ලෝකේ නැත්නම්... මට වෙන ගෑනු මොකටද”

“එහෙම කෙනෙක් හිටියොත්... උඹට ඕන වෙයි කියලා දවසක සිතෙන කෙනෙක්” ඔහුට පිළිතුරු දීමට මත්තෙන් ආකේත්ගේ දුරකථනය හැඩ වුණේය.

අෂිකා... සෙබෙස්තියන් අංකල්ස් ඩෝර්ටර්’ එහි හැඳින්වීම ලෙස සටහන්ව තිබිණි.

මේ මගුලී මොකද මේ වෙලාවේ කතා කරන්නේ...” මිමිණූ ඔහු දුරකථනයට සම්බන්ධ වූවේය.