කොළු කමට ආදරෙයි කියන මා 

නරුමයෙකු යැයි මට සිතෙන්නේ

ඇගේ ලඳ බොලඳ කම් ඉදිරියේය.

සමාජ දැනුමක්,

ආශ්‍රයක් නැති ඈ පව් ය.

මා ඉතින් වැරදි කාරයෙකි..

හිත මට වද දෙයි..

දොස් කියයි.

“මාව නැති කළා. විනාශ කළා”

මුළු ගමක් ඉදිරියේ..

නෑයින් නොනෑයින් ඉදිරියේ..

ඈ අරගල කළාය…

විනාශ වී ගිය,

ආයේ ලැබෙන්නේ නැති

ආදරයේ අවසානය

කෲරත්වයයි.