මිනිසෙකුට සිය උරුමය තම දරුවන්ට දායාද කළ හැකි අතර දරුවන් විසින් එය, එම මිනිසාගේ මුණුබුරන්ට දායාද කරණු ඇත. නමුත්, නිර්මාණකරුවා මුලදී ගෙතූ අයුරින් ම සැමදා නො පවතින උරුමයක්, පරම්පරා දෙකක් පමණක් වත් නො වෙනස් ව පවතී ද යන කුහුලට කාරණයකි. ලිවීම යන ආත්මයක් තුළින් හා පෞර්ෂත්වයක් තුළින් එන්නා වූ, කලාවක් ද දස්කමක් ද වන අතර එය සැමවිට ඊළඟ පරම්පරාව, ඔවුන්ගේ ම ජීවිතයේ ම කොටසක් ලෙස සබැඳි කරගන්නා උරුමයක් නො වන්නේ ය. මෙය, රෝල්ස් ඩාල් හා ඔහුගේ පසුපසින් ආ උරුමක්කාරයන් පෙළටත් සංයුක්ත කළ හැකි ප්‍රතිපත්තියක් වේද, නැතහොත් ඔවුන් සුවිශේෂී වන්නට සමත් වූයේ ද?