චුම්බන කන්දට ඉහලින් එදා පෑයූ හඳ වෙනදා පායන හඳ නොවීය. එය මහළුවියට එළඹෙමින් සිටින්නන් පවා ආදරයෙන්, ප්‍රේමයෙන්. රාග තෘෂ්ණාවෙන් පිස්සු වට්ටවන හඳකි. අහස තම පුළුල් වත මුලුමනින් ම හඳට වෙන්කර දී සිටියාය. සිනාසෙන හඳෙන් විහිදුණේ ගස් ගල් යට පවා කිසිඳු රහසක් ඉතිරි නොකර එළිදරව් කරන්නාවූ එළියකි.