“හොඳන් සාහිත්‍ය කියවීම යනු ඉවසීමෙන් ජීවත් වීමකි.’ යන ප්‍රකාශය අගනේ ය. ‘ඉවසීම’ යනු ජීවත්වීමට අවශ්‍ය විනයකි. නූතන සමාජයේ අඹු සැමියන් අතර පවතින ගටලු උද්ගත වන්නේ ‘විනයෙන්’ වියුක්ත පැවැත්ම නිසා නො වේ ද? අනෙක් අතට නොතිත් ආශාව නිසා මානව ධර්මතා ගැන අසංවේදී වීම ද අද කැපී පෙනේ. සිත් සතන්වල ගුප්ත බව ද - ර පර බව ද නිසා ඇති වන වෙහෙස නිවා ගැනීම පහසු නැත. බයෙන් ජීවත්වීමට සිදු වන්නේ ඒ නිසා යයි සිතමි. මෙහි ඇතුළත් සැම කතාවකින් ම පාඨකයා අත්විඳින්නේ මේ යථාර්ථ