මා දැන් මිනිසුන් අතර හෙවත් සමාජයට පිවිස ජීවනෝපායෙහි යෙදෙන්නට වුයේ, නගරයේ ප්‍රධාන වීදියෙහි පිහිටා ඇති "සපත්තු මාළිගයෙහි" ආවතේවකම් කරන කොල්ලෙකු ලෙසිනි. මගේ හාම්පුතා මිටි වටකුරු මිනිසෙකි ඔහුගේ මුහුණ දම් පැහැතිය මුඩුය දත් කොළ පැහැතිය නෙත්වල බොර පැහැති ජලය පිරී ඇතිවාක් මෙනි. ඔහු අන්ධයෙකැයි මට සිතේ. මගේ එම සැකය තහවුරු කරනු වස් මම මුහුණ විකෘති කිරීමට පටන් ගතිමි. විරිත්තන්නේ නැතිව ඉඳපන් ඔහු පහත් හඬින් නමුදු දැඩි ලෙස පැවසීය ඔහුගේ බොර පැහැති නෙත්වලින් මා දකින විටමට අපහසුවක් දැනේ. ඔහුගේ දෙනෙත් අඳ නොවන බව විශ්වාස කිරීමට මම මැළිවෙමි. මා විරිත්තන බව හාම්පුතා අනුමානකරනවා නේද?