අප පිළිගත්තද නොගත්තද අපගේ ජීවිතවලින් වැඩි කොටසක් ගෙවී යන්නේ අපට අවශ්‍ය ලෙස නොව අනුනට අවශ්‍ය ලෙසය.සමාජයක ජීවත්වීම යනු සාමුහික කාර්යයකි.එහෙත් එම කාර්යයේ සීමා මායිම් අප නොදතහොත් අපට සිදු වන්නේ සිදු වන්නේ අපගේ ජීවිතය නොව අනුන්ගේ ජීවිතයක් ගත කිරිමටය.අනුන් ගැන නොතකා තමන්ගේම අවශ්‍යතා සපුරාලන ආත්මාර්ථකාමී ජීවිතයක් ගෙවීම මෙයින් අදහස් නොකෙරේ.අපි සමාජයේ අවයවයන් වෙමු.එහෙයින් සමාජයට අනුගත විය යුත්තේ අපගේ ස්වාධීනත්වය හා පෞරුෂය රැක ගනිමින්ය.අනුගත වීම යනු අනුකරණය හෝ විශේෂයෙන්ම අන්ධානුකරණය නොවන බව අප විසින් සිහියේ තබා ගත යුතුය......