කුස බර නූන හන්දා

දෙතනේ කදුලු ඉනු මන්දා

මව් පදට ලොල් හන්දා

පතිවතට මං තිතක් තිබ්බා

ප්‍රේමයක් හිත නැතුවා

පපුව මත තව හිසක් රන්දා

උකුල බර උන හන්දා

දරු පෙමට හදවතම දුන්නා

සියලු තතු දැන නොදැන හංගා

දිවා රෑ මා දැඩිව උන්නා

නෙරන කුස සෙනෙහසින් අතගා

ආදරෙන් මා නුඹ ව සිම්බා

-සකුරි තලගහගේ-