''උඹට ආයෙ අපේ ගෙදර දොරවල් ඇරෙන්නෙ නෑ...'' තාත්තා කීවේය. මම මෘදු සිනා පෑවෙමි. ''මොනවද නාත් මේ කියවන්නේ.... දුව ඔයා මොනවද මේ කරන්නේ... දූ බබා...'' ''මං යනවා... ආයෙ කවදාවත්ම එන්නේ නෑ...'' ''ඒක හොඳයි දැන් තේරුම් ගනියි අපි මොනවද කිව්වේ කියලා. අපි කිව්වා නේද මේ සමාජේ ජීවත්වෙන හැටි, එයාට තවත් මේ ගෙදර ඉන්න බැහැ. මුලු රටම මට හිනාවුණා. මේ තරම් අවලම් විදිහටද අපි දරුවො හැදුවෙ....'' මං ආදරේ කළා... ඔයා තාත්තෙ කවදාවත් ආදරේ කරල තියෙනවද....?