ඡන්දසත් එහි අවයව වූ විරිතත් සිංහල කවිය සමග බැදී ඇත්තේ එහි උපතේ සිට ය. පසුකාලීනව අරුත අප්‍රධාන වී ශබ්දාලංකාර පෙරටු කරගැනීම නිසා සඳැස් කවියේ අගය යම් පමණකට පිරිහී ගිය ද, අදත් විරිත සහ සඳැස සමග බුහුටිකම් පාන කවීන් දැකගත හැකි ය. රුවන් රත්නායක එබඳු ප්‍රතිභාවන්තයෙකි.

සොබාදමේ සුන්දර නැති යටි සිත්වල  දිස්වුණු

පබා හරිත සිත් ගැඹුරේ සිතිවිලි එක්  රැස්වුණු

තබා ඉඩක් මේ වියැකෙන සරසවියට  හිස්වුණු

ලබාගන්න දගලන්නෙමි කලා කෙතක  අස්වනු

එළිය කවියට එළියක් මිස වැටක්ව යා නොදී රුවන් අර්ථ මුලික සෞන්දර්යයක් සොයා යයි. "කම්කරුවා" විසින් ඔහු ලියන කවියක රුවන්ගේ දෘෂ්ටිවාදී ආස්ථනය පැහැදිලි වෙයි.

ළත වෙයි ඔවුන් සවිබල යැද යැද  ගතෙහි

ඇත වටිනාකමක් ඉන් උපයන  සතෙහි

නැත. මිල මුදල් සුළු කම්කරුවගෙ  අතෙහි

සිත උණුවේ ද පෙළපත් ලිව්වට  පොතෙහි

සමුද්‍රඝෝෂයෙහි දස අටමත් විරිත තුළ රැදෙමින්, තිශ්‍රජාති සහ චතුරශ්‍රජාති ආදී මත් කැටි ඇසුරෙහි විවිධ හැඩතල නිමවා ගන්නට ද රුවන්ට හැකිවේ.

පහදා දීදී තම සිතටත්  සමාව

නහවා දම් ගඟුලේ ලබනට  කමාව

දහමෙහි සෙවණ තුළ යොදවා  තමාව

අහවර කරනු මැන සසරෙහි  නිමාව

- ආචාර්ය රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ -