දශක තුනකට වැඩි කාලයක් පුරා කවි හා බැඳුණු නන්දනගේ නිර්මාණ භාවිතාවෙහි නොනැසෙන ශක්තීන් දෙකකි. පළමුවැන්න, හී තුඩක් බඳු දෘෂ්ඨිමය නිරාකූලතාවයි; දෙවැන්න, ප්‍රාණ පූර්ණ බසයි. අප වටා හාත්පස පැතිරගත් විස්තෘත දුක්ඛිත මනුෂ්‍යභාවයේ අඝාත අඳුර විනිවිද දිදුලන කපා ඔප ලෑ මිණි වන් මෙහි එන සංක්ෂිප්ත කව්, එකී දෙවදෑරුම් ශක්තීන්ට දෙස් දෙයි.

සකළාකාර මනුෂ්‍ය සංවේදනාවන් තමන්ට කවර හෝ ලෙස ආගන්තුක නොවෙතැයි අනාවරණය කරන නන්දනගේ 'සහස්පත්, ප්‍රේමයෙන් ද, වියෝගයෙන් ද, ප්‍රහර්ෂයෙන් ද, කෝපයෙන් ද ආලෝලනය වන සමස්ත මිනිස් සත්තාවේ සුපැහැදිලි කැඩපත් ය.