රස සිද්ධාන්තකයින් කී ප්‍රකාර, භාව අන්තර්ගත කාව්‍ය සොයා අපි සාහිත්‍ය ඉතිහාසය පිරික්සුවෙමි. කව්සිළුමිණ, කාව්‍යශෞඛරය, ගුත්තිලය පමණක් නොව සංදේශ, උපදේශ ධර්මාදි කව් ලැකියේ ද ඇත්තේ භාව අන්තර්ගත වූ භාෂා පිරිද්දුමකි. එහෙයින් භරතමුණි වනාහී අතීත කාලිකයෙකු පමණකැ’යි වර්තමානිකයෝ සිතා ගත්හ. රසවාදය යල් පිනූ ශාස්ත්‍රයක් සේ සැලකූ බොහෝ නූතන කවි කිවිඳියෝ යථාවෙන් යතාර්ථය වෙන්කොට ගත නොහී භාව විරහිත වාර්තා කවි කලාවක සාමාජිකයන් වූහ.