නවවැනි පණිවිඩය ධාවනය කළෙමි.

''ට්‍රිලිං....... ඩං ඩං ඩං''

එය හොඳින් අසා හුරු පුරුදු හඬක් නොවේ ද?

එය සවනත වැකුණු සැනින් මට හැඟුනේ මා වටා ලොව භ්‍රමණය වන්නාක් මෙනි. ඒ ශබ්දයට පසුව හිස ඔසවා පැමිණ සිටින්නේ කවරෙක්දැයි බැලීම මාගේ රාජකාරියේ කොටසක් නොවේ ද? මම හිස ඔසවා නොබලමි. නමුත් කිසිවෙකු මා ඉදිරියේ සිට දෑස් දල්වා මා දෙස බලා සිටිනා බව දැනෙන හැඟිීම මැඩගත නොහැකි විය.

මම අනිච්ඡානුකව හිස ඔසවා බැලුවෙමි.

නිල් පැහැති නිවී නිවී දැල්වෙන ආලෝක ධාරා පසුබිමෙහි යමෙකු සිටගෙන සිටියි. කාල වර්ණ ඡායාවක් බඳු සිරුරෙහි සුදුමැලි මුහුණක් විශාල වටකුරු දෑසත් කැපී පෙණුනි.

''ඇය''

මා කළේ වශිකෘතව ඇය දෙස බලා හිඳීම පමණි

එක්වරම .........