ගැට්ස්බි කොළ පැහැති එළිය ගැන විශ්වාසය තැබීය. ඒ වනාහි අප නිරතුරු විඳින කම් සුවයයි. එහෙත් වසරින් වසර එය අප ඉදිරියේම පිරිහෙයි. එවිට එය අප මඟහැර යයි. අප එය වටහා ගන්නේ නැත. වන්නාටය හෙට අපි වඩා වේගයෙන් දුවන්නෙමුය. අපගේ දෑත් දෙපා දෙපසට විදහන්නෙමුය. දිනෙන් දින අපි සිතමු. ඉතින් අපි පහර කෑවෙමු. දිය පහරට එරෙහි වැ යන යාත්‍රාවක් සේ අතීතයට අනවරතව පිටුපා ගොස්.