''ඒක ඔට්ටුවක්..!''

දහම් කියද්දී, මධුර දිසානායකගේ දෑස විස්මයෙන් විසල් විය. 

''මොකක්..?? ඔට්ටුවක්..???''

''ඔව්.. ඒකී බෙට් එකක් දාලාතියෙනවා.. උඹව දාගෙන පෙන්වනවා කියලා..''

මධුරගේ සිරුර දහඩියෙන් තෙත්ව යන්නට විය. මේ මොන අපභ්‍රංශයක්ද..? තම මිතුරා මේ සියල්ල මෙතරම් විශ්වාසයෙන් පවසන්නේ කුමන කාරණා පදනම් කොට ගෙනද? මධුර සිටියේ දරාගත නොහැකි කම්පනයකිනි.

''කවදද.. කාත් එක්කද..මොකක්ද ඔට්ටුව..?මට කියපං දහම්.. මාව කරකවලා අතෑරියා වගේ.. කෙල්ලෙකුට පුළුවන්ද එහෙම බොරු කරන්න. ඒ තරම් අහිංසක විදියට රඟපාන්න? මොකද්ද මට මේ උනේ..?''

''මේ අද ම උඹ ඔය උරචක්‍ර මාලේ ගලවලා විසි කරපං. නැත්තං උඹට වෙන්නෙ සශ්‍රීනගේ කකුල් දෙක ඉස්සරහට ගිහින් වහ කන්න..''