“සංසාර සුළග ඔබ සුවද දැවටී හමන

දොවා ලොව හෙමි හෙමින් ගලායයි හද බිමට

මිය ගිහින් ඇතත් මා හද සොහොත වෙත වඩින

ඒ හුස්ම බිඳ පවා පණ පොදක් පොවයි මට

මියෙන්නට පෙරම මිය ගියෙන් මා මේ ලෙසට

මගෙම මටමැයි දෙයක් දකින්නට පෙර සිටම

නිහඬ වුනු ජීවිතේ බිදුනු බිම් එකලු කර

හිතට යළි උපත දෙනු බැහැ යලිත් කිසි දිනෙක

මෙතෙක් කල් එක් තැන් ව මියෙදෙමින් උන්නු හිත

දැන් සෙමෙන් වෙන්ව යයි දැනෙයි සිරුරෙන් වෙන්ව

දිවි මරණ ගං අතර දෙගම්මැදි මගේ හිත

දැන් මෙසේ අත්හැරීම් විසල් විශ්වය වෙතට.”