දෙබෙදුම දූ හා මව් යයි දෙබදුමක වූ කොස් ඵල දෙකක් වුව රසයෙන් මෙන් ම ගුණයෙන් ද එන සමාන වන්නා සේ ම පැරණි හා නූතන යයි දෙපෙළක වුවද සියලු මිනිස්සු හැසීරිමෙන් හා හැඟීමෙන් ද සමාන ගුණ දරන්නෝ වෙති. කාලාන්තරයක් පුරා අවට ලෝකයක් වැසී ගත් නුවර කලාවිය ද වෙනස් සංස්කෘතික හුරුපුරුදු අතර මුවාවී සැඟවී ගත්ත ද නිරාවරණය වූ ඇසිල්ලෙන්ම මිනිසත් බවට පොදු මේ ධර්මතාව ම හෙළි දක්වන්නේය.