තදට හුස්මක් වැටෙනකොට උඹ හිතුවෙ

නිකොටින්වලට බ්ලැක් වෙල්වට් මුහුවුණ

සුසංයෝගය ගැන,

මං හිතුවෙ මං ජීවත් වෙනව නේද

කියන එක ගැන...

අතරින් පතර අතු, පත් වහරන ඉර්තුවක

උඹ දැක්ක, මුස්පේන්තු ගතිය වෙනුවට

මං දැක්කෙ

ඒ හැලෙන පත් දොස් නොනග නගන

නිහඬ අඳෝනාව...

මං වෙනස්... මට ඕන වුණේ

ගෑනු හිත් ගාව සිල්ලරට විකිණෙන

පිරිමියෙක් නොවී උඹ,

කාන්තාරෙක වුණත් තදට මුල් විහිදෙන

ගහක් වෙනව දකින්න....

හාද...!

එහෙනං වරද්ද ගත්ත තැනට යමං...

ජීවිතේ පාට වෙනස් කරන්න.