කවි ලියූ ආතා සෝ දුක් සන්තාපයන්ද කවියට නැඟුවේ ය. ඔහුගේ කවි පොතක් කියවා රස විඳීමේ භාග්‍යය නොලද්දෙමි. ඒ අතීතයේ මට අකුරු ආගන්තුක වූ බැවිනි. අපේ ආදරය ආතාගේ මතකය මට ''ගඟුල'' ලියන්නට බල කළේ ය.

කඩ පිලෙහි හිඳගෙන පත්තරය කියවූ ආතාගේ උස් හා ගැඹුරු හඬ දැනුදු දෙසවන රැව් දෙයි. නීල ආකාශයේ සුදෝ සුදු වලාකුළු වෙතින් මගේ ඇස් ඉවතට අඳින්නේ ඔහුගේ හඬ මිස අන් කුමක් ද?