වරෙක ජීවිතයේ කෙදිනකවත් නොදැණුන අන්දමේ ප්‍රීතියකින්ද... තවත් වරෙක අහේතුක දුකකින් ද තව වරෙක අනියත බිය මුසු කැළඹීමකින්ද සිත පිරී යන්නේ නොදැනුවත්මය. මින් පෙර සිතන්නට විශේෂ කිසිවක් නොවු සිතට දැන් තුන්තිස් පැයේම සිතන්නට ඕනෑතරම් දේවල් තිබේ. වෙනදා ඇඳට වැටුණු සැනින් නින්ද යන නමුත් දැන් එසේ නොවේ. සැබැවින්ම එසේ වන්නේ ඇයි..? ඒ ආදරය නැමැති මිහිරිතම රෝගයේ පුර්ව රෝග ලක්ෂණයන්ද?