කුඩා දරුවෙක් අඹන ලද පිළිමයක් මෙන් ගහ මුදුනේ අත්තක රැඳී සිටී. ඉරු රැස් වැටී දෑස ගිනි බෝල දෙකක් මෙන් බබළයි. ඇඟ නිරුවත්ය.

“ඔය අවුරුදු හතක විතර දරුවෙක්. තුන් කුළුඳුල් දරුවො තමයි පිල්ලිවලට ගන්නෙ. එතකොට බලේ වැඩියි. ඉතින් අම්මයි තාත්තයි පවුල් දෙකේ වැඩිමල් නම් ඉපදෙන වැඩිමල් දරුව තුන් කුළුඳුල්. එහෙම විවාහ සිද්ධ වෙන්නෙ කලාතුරකින්. ඉතින් තුන් කුළුඳුල් දරුවෙක් මැරෙනකං අපේ කට්ටඬි රාළලා බලන් ඉන්නවා. වළලල දවස් තුන යන්න කලින් මිනිය ගොඩ ගන්නවා. ඊටපස්සෙ සියළු ආවතේව කරල පිල්ලිය හදා ගන්නවා. ඔය තියෙන්නෙ මං හදා ගත්ත පිල්ලියක්”

මගේ ඇඟ සීතල විය.