දෙනෙත් අහකට නොගෙනම

මා දෙස බලා සිටි ඇගේ මුහුණ

මට හොඳින් හුරු පුරුදු මුහුණක්

යැයි ඇය දුටු මොහොතේම මට

දැනෙන්නට විය. ඇගේ මුහුණේ

ඇඳුණු සිනහව ඊටත් වඩා මට

හුරු බව ඇයට ළං වත්ම වැඩි

වැඩියෙන් දැනෙන්නට විය.

කල්පනාකාරීව බිමට බර කර

ගත් මුහුණින් මා නැවතුණේ මුහුණ

පවා දැකිය හැකි තරමට ඔප දැමූ

සපත්තු යුවලක් ඉදිරිපිටය. නැත,

මට වැරදී තිබුණි. ඊට එහා පසින්

දිස් වූයේත් එවැනිම සපත්තු යුවලකි.

ඔවුන් දෙදෙනාටම මැදින්

මා සිටගෙන ඇති බව දැනෙද්දී

මට වලක් කපාගෙන වැලලෙන්නට

සිතුණි. ඊටත් වඩා මා කෝප

ගත්තේ මනාලයා කියන හෝතම්බුවා

සමගය. මේ තරම්තනි පුටු

තියෙද්දී තනිකන් දෝසය හැදුණු

එකෙකු මෙන් තවකෙකු හා

මෙලෙස හිඳ ගැනීමට තරම් මේ

මනුස්සයා ඔලමොට්ටලයෙක්ද...

තත්පරය පවා පැයක් වන්ව

දැනෙන මොහොතක මුලින් ඇස

ගැටුණු සපත්තුවල අයිතිකාරයා

නැගී සිටින්නට විය.