එහෙත් අත උරහිස ළඟින් නැවතුණේ නැත. ඡායාවකට අත තිබ්බාක් මෙන් සිරුර පසා කරගෙන අත ගියේය. ජෙනී කිසි දිනක නොවූ තරමට බිය වූවාය. කොලුවා පිටුපා සිටියි. ජෙනීගේ අත උරහිසිනුත් පහළට ගොස් ඇත. ජෙනීට ඇගේ අත පෙනෙයි. එහෙත් කොලුවාගේ සිරුරද එසේම ඇත. තමාගේ කකුල් දෙක ගැහෙන බව ජෙනීට දැනුණි. සියොලඟම දහඩියෙන් තෙමී ඇත. ජෙනී කෑ ගසන්නට උත්සාහ කළද හඬ පිට වූයේ නැත. උගුර කට වියළී ගොසිනි. “අම්මෝ අපි නැතෝ” එකවරම ජෙනීගේ මුවින් හඬ පිට විය. කොලුවා ඔවුන් දෙසට හැරුණේය. ඔහුගේ මුහුණේ දුක්මුසු බවකි. “ඔ... ඔය හො...හොල්මනක්ද?” රෝසි වචන ගැට ගැසුවාය. ඇය දෙස දුක්මුසු බැල්මක් යොමු කළ කොලුවා එකවරම අතුරුදන් විය.