නගරයෙන් ගමට ආ බොහෝ දේ අතර නොයෙකුත් දුසිරිත් සහ නොපෙනෙන කම්ද නැතුවා නොවේ. ගමෙන් නහරයට ආ බොහෝ දේ අතර කවි, සීපද, සිංදු, විරිදු වැනි  සුභාවිත කලා නිර්මාණ ද ඇත. කවි, සීපද, සිංදු, විරිදු වැනි දෑ ගැමියන්ගේ ජීවිතයේ ම කොටසක් මිස ඔවුනට ආගන්තුක දෙයක් නොවේ. හුදු විනෝදාස්වාදය සඳහා පමණක් නොව ජීවිතයේ සොඳුරු මෙන්ම ගැඹුරු තැන් ද සපර්ශ කළ හැකි කලාවක් ලෙස මේවා ප්‍රගුණ කල තැනැත්තන් අති මානුෂීය දයාවෙන් පිරුණු හදවත් ඇත්තන් යයි මට හැඟේ.