පැය බාගයක් පමණ ගෙවී ගියේ නිහඬවම ය.

මුළු උඩුමහලම අඩ අඳුරෙහි ගිලී ඇත්තේ ලයිට් නිවා ඇති බැවිනි.

කවුදෝ සෙමින් සෙමින් එන අඩි ශබ්දයක් රිකීට ඇසුණි. ඔවුහු බිත්තියට මුවාවී උඩු මහලේ කොරිඩෝව දෙස බැලූහ. මුහුණු වසාගත් කවුදෝ සෙමින් සෙමින් පා නඟනු අඩ අඳුරේම ඔවුහු දුටූහ.

"දැන්ම කලබල වෙන්න එපා අයියේ සාක්කිත් එක්කම අපි අල්ලා ගනිමු.”

"නංගි මොනවා කරන්න යනවාද මට තේරෙන්නේ නෑ.

සහන් පැවසුවේ සෙමිනි.

''මං කියනදේ කරන්නකෝ”

මිනිසා කොරිඩෝව දිගේ පැමිණ වටපිට බලා, කාමරයක දොරගුල කැරකවී ය.