වයින් කළ බෝනික්කියකගේ තානය ඒකාකාරී ය;

නැටුම නිශ්චිත ය; හැඟූමින් ව්යළි ය; ජීවයෙන් තොර ය.

පොත 'වයින් කළ විට ඈ නටන්නී' ය.

කතුවරිය රුවනි සිසිජා ය.

ඈ සිය කවි තුළ බෝනික්කියට ප්‍රතිපක්ෂ ව නැගී සිටන්නී ය.

බසේ ඒකාකාරී බව වෙනුවට විවිධ තානයන් ඔස්සේ නිදහසේ

ගලන්නට ඉඩ හරින්නී ය. ජීවයෙන් පුරවන්නී ය.

හැඟුමින් ආත්මය පතුලට කැඳවන්නී ය.

හිස් වෙමින්, පිරෙමින් ඒ තුළ සරන්නී ය.

අප ද එහි කැඳවා

සිසිජාමය නිම්නයක රඳවන්නී ය.