“මයෙ දෙයියනේ... කිරි අම්ම මේ මහ රෑ කොහේ යන්නද...?”

කිත්තී කෑ ගැසුවාය. කිරි අම්මා උයන ගෙයින් එළිපත්තට බැස්සාය.

”මයෙ අම්මා! දොර වහගෙන ඉඳහන් පුතේ... මම විගහට එනවා.”

කිරි අම්මා මූකලන් ලන්ද දිහාට කළුවරේම දුවන්නට වූවාය.

“හත් දෙයියගේ කිරි අම්මේ!" කිත්තී ඇති වීරිය යොදා කෑ ගැසුවාය.

ඇගේ පපුව ගිඩි ගිඩි ගා ගැහෙන්නට වීය.

හොඳ සිහියෙන් නම් කිරි අම්මා තමා මෙසේ තනිපංගලමේ දමා කීයටවත් නොයන බව කිත්තී සහසුද්දෙන්ම දත්තාය.