නංගී සිටියේ මව් උණුහුම ඕනෑ වයසේ ය.

අම්මාගේ වියෝවෙන් අනතුරුව ඕ මටත් අක්කාටත්

සමීප වන්නට වූවා ය. අප වෙතම දැවටෙන්නට ද වූවාය.

අක්කා නංගී ව රිස්සුවේ නැත.

'මේ මොන විකාරයක්ද... මටනං ළමයි කරගහං ඉන්න බෑ`

දැරිය ඇගේ දැවටෙත්දී අක්කා ඇයව ඉවතට කළා ය.

එතකොට පොඩි එකී අඬාගෙන මවෙත ආවා ය.

මම ඇය ළං කොටගෙන ළයට තුරුලුකොට ගතිමි.

ඈ මා ගෙල වැළඳගත්තා මතක ය.

ඒ බැම්මෙන් මට මිදිය හැකි නො විණි.

ඒ අනුව බලන විට මගේ උකුළට දරුවෙකු ආවේ වයස

අවුරුදු පහළොවේ දී ය.