සවනතෙහි පැටලෙමින් ලිහෙමින් ඇසෙන හෝ ගාන ඇගේ කින්කිණි හඬ මගේ හැඩිදැඩි සිරුරේ රෝමයන් මේ දැනුදු අවදි කරවන බවක් දැණුනි.
සිරුර සිපගෙන හමන වේගවත් සුළං රැලි වලට ගත කිළිපොලා යන සෙයකි..ගඟ දිය රැලි වල වේගය නොසෑහෙන්න වැඩි වී තිබුණි.
හැමදාමත් මෙන් නොදන්නා සැනසීමක් මට මේ ගං තෙර අද්දරදී දැනෙන්නට විය ..
ඉදින් මම ඇයට ආශක්තව යන්නේ නිසගයෙනි.
මගේ දෙතොලතර හැමදාමත් මෙන් ඇය අබියසදී ගීතයත් මිමිණෙමින් තිබුණි..
මම මොහොතක් ඇය දෙස බලා අනිමිසයේ යෙදුනෙමි..
පසලොස්වක සඳ පායා තිබුණි.කෙතරම් ආකර්ෂණීය උවද මට ඔබෙන් සමුගත යුතු වනු ඇත.
දනිමි ඔබ එදා සේම අදත් අද සේම හෙටත් අප දෙදෙනාට ආශිර්වාද කරන බවයි.
ඉදිරියේදීත් විවිධ ස්වරූප වලින් මාත් ඇයත් ඔබත් මුණගැසෙනු ඇත..

ඉතින් එතෙක් සමුගන්නෙමි මේ ආත්ම භවයට යලි කෙදිනකවත් මා ඔබ හමුවට නොපැමිනෙනු ඇත.