කැලෑමල් රුවන්වැලි සෑයේදී ත් මල් අහුරක් අම්මා තිස්ස අතට දුන්නා. “පුතා මල් ගෙනැත් නෑ වගේ” “මං ගෙනා මල් බවරයි” පුෂ්පා හිනාවකින් තිස්ස දෙස බැලුවා. දකුණු කම්මුලේ හර ලස්සන සුළියක්. නිකං ඉන්නකොට වැඩිය හොඳ ලස්සනයි හිනා වෙනකොට. “ඔයා කොහේද ඉන්නේ” “උඩහා වත්තෙ ගෙදර” “මොකක් ද නම” “ඇයි අහන්නේ… මගේ නම පුෂ්පලතා” “මලක් නොවෙයි මල් වැලක්”