ගැහැණු හිතක පතුලකට එබෙන්නට,

ඒ හිත් පතුල හෙමි හෙමින් පිරිමදිමින්

සනසවන්න හැම පිරිමියෙක්ටම බැහැ.

ගැහැණු රුව ළඟ ඇහැරෙන්න

පිරිමින්ට ලේසියි. ඒත් ගැහැනු  හිත් ළඟ

ඇහැරෙන්න හැම පිරිමියෙක්ටම බැහැ.

ගැහැනු හිත් ළඟ ඇහැරෙන පිරිමි හරි 

සුන්දරයි. ඒ ඇහැරීම කලාවක්.

පිරිමි හිත් අස්සේ සැඟවගත්තු සුන්දර 

කලාවක්. එය නිවී ගිය නිද්‍රාශීලි කලාවක්.

ඒ කාලව ඇහැරවාගන්න ඒ කලාවෙන් 

ඕනෑම දඩබ්බර දරදඬු නාහෙට නාහන 

පිරිමි හිතක සියුමැලි මෘදු බව 

අහුලාගන්න පුළුවන්නෙත් එවන් සුන්දර

ගැහැනුන්ටමයි. දෙනෙත් මනහර 

වර්ණකුලසූරිය, ඔහු ඇයගේ එකම එක 

බැල්මකට, එකම එක ස්පර්ශයකට,

එකම එක සුසුමකට ඇබ්බැහි වෙච්ච

පිරිමියෙක්. ඉතින්, එහෙම පිරිමින්ව

ගැහැනු හිත් මහ හයියෙන් අල්ලාගෙන

ඉන්නේ තමන්ගේ ආත්මයෙන්මයි.