මුක්කරුන් යනුවෙන් හැඳින්වෙන්නේ පැරණි රජ දවස ඉන්දියාවේ සිට මෙරටට මැණික් ගැරීමට ආ ජනවර්ගයකි.

මේ පිරිස මැණික් හාරා ගොඩගෙන වයිරෝඩි සහ ආරනූල් වැනි මැණික් වර්ග හෑරූ වළටම දමා වසා ගිය බව කියන්නේ ඒවා පනුවන් කෑ නොවටිනා මැණික් යැයි වැටහීමකිනි.

එයට හේතුව එහි ඇති නලියන ස්වභාවයයි.

නූතනයේ පතල්කරුවන් අතර මෙම වටිනා මැණික් ඇති ස්ථාන මුක්කරු ගොඩැලි ලෙස හැඳින්වේ.

මෙම නවකතාව එවැනි පතලක වාසනාව සොයා ගිය පතල්කරුවකුගේ කතාවයි.