දිය ඇල්ලෙන් පහළ පෙනෙන මනස්කාන්ත දර්ශනය ඔහුගේ දේශයේ හදවතයි. වාලුකාවෙන් සැඟවුණු ආශ්චර්‍යයයි. ලා චන්ද්‍රාලෝකය මන්ද්‍රව වැටී තිබියදී, තැනින් තැන වූ පාරදෘශ්‍ය ඝන පාෂාණයන්ගෙන් වර්තනය වූ ආලෝකය එම පෙදෙස පුරා අලංකෘතව පැතිර තිබිණි.ජල පොකුණේ හරි මැද විසල් වෘක්ෂයකි.

"මෙවැනි රත් නෙළුම් කැකුළු පැහැ ආලෝකයක්, මෙවැනි ඉතා උසැති වෘක්ෂයන්, මෙවැනි අලංකාර පාෂාණ! ස්වාමී, මට හැගෙන්නේ නිවස මෙන් හැඟුමක්. ඔබ මෙන් හැඟුමක්! මේ මගේ වාසභවනය යැයි හැඟුමක්!”

ශහ්නූර්ගේ අළු පැහැ දෑස ධීරේෂ්වර වෙත යොමුව තිබිණි