"අනෙ මයෙ අන්නන්ඩ් මයෙ හිත වාවන්නෙ නැ උබලාට

වුන මේ විපත මතක් වෙලා... ඇත්තටම උඹව මැරුවෙ කවුද මයෙ අම්මා."

කියමින් සමදරා කඳුළු සලන්න ගත්තේ එතෙක් කල් තමන් කිසිදාක නොදැකපු තමන්ගෙම සහෝදරී ගැන උපන් අනුකම්පාවෙනි. ඇයගෙ ආත්මයට සැනයිමක් නොලැබ මෙලෙස සරන්නෙම ඒ අකාලයේ සිදුවුන මරණය නිසාවෙන් බව ඇය දනි. කවුරු නමුත් එ කළෙ අපරාධයකි. ඔවුන්ට කිසිදාක සමාවක් නොදිය යුතූ බව ඇය තරයෙම සිතූවාය.

"නඩා ඉදින් මයෙ නගා උඹ ඇඩුවා කියලා අයෙ මගෙ ඊණ වන්නෙ නැතුවා."

"එක මං දන්නවා මගෙ රත්තරනෙ ..එත් මට වාවගන්න බැ උබට මේ මොකද වුනෙ.”

"එක මහා දිග කතාවක් නගා...දැන් මං ඒ කතාව කියවන්න. පටන් ගත්තොත් එළිවෙයි මයෙ නගා දැන් නිදාගන්න. උබට මහන්සියි නොවැ."

'එත් මට දැනගන්න ඕනි උබට මේ වින කොරෙ කවුද කියලා.. අක්කන්ඩ් .'