තරුණයන්ගේ මේ සරදම නිසා කමතේ සිටි හැම දෙනෙක් ම සිනා සුනහ, තිරිඟු පොළන මහල්ලෝ තම උදලු අහකට දමා ඔවුන්ගේ සතුටු කඳුළු පිස දැමූහ. ඔවුන්ගේ සතුටු කඳුළු පිස දැමූහ. ඔවුන්ගේ දුඹුරු පැහැති මුහුණේ රැළිවලින් ප්‍රීතිය විදහා පෙන්වන ආලෝකයක් මතු වී, ඔවුන් මොහොතකට තරුණ බව ලැබුවන් බවට පත් විය. ජමිලා තරුණයන්ගෙන් බේරා ගැනීමට තමන් සතු ඊර්ෂ්‍යා සහගත වගකීම මොහොතකට අමතක කරමින් මමත් සිත පුරා සිනා සුනෙමි. සිනහ නො වූ එක ම පුද්ගලයා දනියාර් පමණකි. අහම්බෙන් මම ඔහු දුටුවෙමි. නිහඬ වීමි. ඔහු කමතේ එහා කොනේ දෙපා පුළුල් කැරැගෙන හුදකලාව සිටියේ ය. ඔහු වහා ම දිවැ ගොස් තරුණයන්ගේ ග්‍රහණයෙන් දැන්, දැන් ජමිලා මුදා ගනිතියි මට සිතිණි.