සරන තුරු භවයෙන් භවේ

පතා එමි සෙවනැල්ල සේ.....

අත නෑරෙනා සංසාරයේ

කල්ප හීනය නුඹ මගේ.....

පියෙන් පිය සුරතේ වෙලී

නඟින විට දිවි දුර්ගයේ....

ගිම් දවා සරතැස මැකූ

හිත නිවන මදහස මගේ...

පහන් වැට සේ ඇවිලෙනා

අඳුර දුරලා ජීවිතේ......

නෙතින් වට කඳුළට තිතයි

නුඹ කල්ප හීනය වූ මගේ....