කැලෑවත් ගමත් මායිම් වෙන්නෙ මේ
මයිල ගස් පේළියෙන්. මයිල ගස්වල අතු වියනක් වගෙ
එකට එකක් ඈඳිලා අඳුරු පරිසරයක් නිර්මාණය කරලයි
තිබුණේ.මේ වෙලාවට ගමේ කවුරුත් වැඩිය මේ මායිමට එන්නෙ නෑ.

        මයිල වැටත් පහු කරගෙන ගිහින් පුංචි ගල්තලාවක්
වගෙ තැනක වාඩි වුණේ මටත් එයා ළඟට එන්න කියලා
කියන ගමන්.මාත් කිසිම බයක් සැකක් නැතිව
මේඝ ළඟටම ගියා. ඒ සුදු මූණ හිනාවෙන් පිරිලා.
ඇස් සතුටට දිලිසෙනවා. ඒත් එක්කම එයා වෙන
කෙනෙක්ගෙ කියන සිතිවිල්ල මගේ කන
හරහා වැදුණ පාරක් වගේ මාව රිදෙව්වා.
ඇත්තටම මම මේඝට පිස්සු වැටිලා.