ආදරණීය නෙහාන්,

ඒත් නුඹ ළඟ වූයේ පුරහඳක එළියය.මයෙ හිත පුරා වැටි සෞම්‍ය සඳ එළියේ මා උන්නේ දිය බුං ගසමින් පිහිනමිනි. තුටින් කිමිදෙමිනි. නුඹේ වෙන්නට, යුතුකම් වගකීම් නොපිරිහෙලා ඉටුකරන බිරිඳක වෙන්නට හීනෙනුත් ඇඟිලි ගනිමිනි. තැලි පිළි පලන්ඳා නුඹේ වෙන්නට එළිපත්තේ හිඳිද්දී තරු පිරි අහස ගිල ගත්තේ රුදු කට්ට කළුවර අමාවකය.

මගේ සඳ,

අඳුරට ඇස තියා මම තවම නුඹව සොයමී. මතක දිග ඇවිද, නැවති නැවතී නුඹ එනතුරා මඟ බලා ඉමි.

අදහන්න,

ඊයේ වාගේම හෙටත් මගෙ හිත් අහසේ පායන පුරහඳ නුඹය. නුඹම විතරය. අනෝරා වැහි කුණාටු එක්ක කවර සෘතු ආවද ගියද...

මගේ සඳ, නුඹ එනතුරු තවම මං මඟ බලාගෙනය.