අනේ සතිර ඔච්චර ආදරය කරන්න එපා දෙයියනේ . මට දරාගන්න බෑ...”

මම කිව්වේ කඳුළු පුරවගෙන ඇත්තමයි මට සතිරගේ මේ ආදරය බර වැඩි ලොකුම ලොකු කන්දක් වගේ...

"මගේ ආදරය බරයි තමයි දරාගන්න පුරුදු වෙන්න මැණික.."

ඒ සුවිසල් ළයට මාව ඇදගනිමින් ඔහු කියන්නේ... ඉතින් ඒ ළය මම යාන්තමින් සිපගත්තේ ඔහුට නොදැනෙන්න දැනුද කම් නැත.. මේ ගෙවෙන්නේ ජිවිතේ මල් පිපෙන කාලය. හරියට මට දැනෙන්නේ රොබරෝසියා මල් වැටුණ පාරක ඇවිදගෙන යනවා වගේ හැඟීමක්...