"සරසි මායා...ස..ර..සි...මා...යා"

නුමායාට ඇසුණේ රහසක් කියනවා වැනි සිහින් හඬකින්.

"මායා...මායා..සරසි මායා"

මෙසේ ඇසෙද්දී නුමායා එක්වරම දෑස් හැරියා.

"මායා...මගේ මායා සසර පුරාවටම අපි හමුවෙනවා..

වෙන්වෙනවා නමුත් මායා ඔබ මගෙයි...මේ

රන්බණ්ඩාර ඔබගෙයි"

"ති..තිදස්"

නුමායා මිමිනුවත් නුමායාගේ දෙතොල් සෙලවුණු

බව නුමායාට දැනුණේ නැහැ.

"මායා..ඒ ආදරය ඔබට මා සිහිකරාවී"

"කාගේද?"

"ඔබ ඔය හදවතින් මුමුනනා ඔහු"

"තිදස්" නුමායා ආයෙමත් මිමිනුවා.

"මේ රන්මුතුගල ඉසව්වම සාක්ෂියි මායා..ඒ ආදරය සත්‍යක්..

ඒ ආදරය සත්‍යක්..!"