මං දණිස් දෙකට බර දීලා නැගිටල ගිහින් එල්ලුණේ බිත්තියට හේත්තු වෙලා ඉන්න දිවිගෙ බෙල්ලෙ. ඒ ඇස් විසල් වුණේ බලන් ඉද්දි. මං එබුණේ ඒ ඇස් වලට.

"මට ඔයාව දෙනවද දිව්?

මං ඇහුවෙ ඒ ඇස් දිහා බලන්. ඒ ඇස් හරි ලස්සනට හිනා වුණා කියලයි මට දැනුණෙ. එහෙම්ම දිව් එයා මාව ඇඳේ පෙරළ ගත්තේ මගෙ හද ගැස්ම අසාමාන්‍ය වේගෙකින් ගැහෙද්දි. මං ඇඳන් ඉන්න එයාගෙ කෝට් එක ගලවපු දිවි මගේ ඇස් වලට එබුණා. ඒ ඇස් වල තිබ්බෙ අමුතුම කාන්තියක්. මං ඒ මුණ දිහා බලන් හිටියා.

වේගයෙන් ගැහෙන ළමැදට ඇස් අරත් ගියපු දීව් එක පාරටම මගෙ ගතට මුළු බරම දීලා මුණටම එබුණා. ඒ හැඩි දැඩි සිරුරෙ බරට මුවෙන් ඉකියක් පිටවෙද්දී.

* දීව්..

දීව් එයා මොකුත් නොකියා මගේ දෙතොල්වලට ඒ දෙතොල් තියල. ඉක්මනට ඈත් වෙලා නළලට සිපුමක් නිව්වේ මං ඇස් හෙමින් පියාගද්දි. ටිකකින් මට දැනුණ එයා මගෙ ගතෙන් ඈත් වෙනව. ඒ එක්කමයි මං හොඳ හුස්මක් ගන්නෙ.