"මොනවද පුතේ උඩ බලාන කල්පනා කරන්නේ...."

යැයි අසමින් ඇය රිතූ අසලින් හිඳගත්තාය.

මද සිනාවක් පෑ ....රිතූ

"නෑ අම්මෙ මට ත් අර උකුස්සා වගේ

වෙන්න ඕනේ ඒකයි...." යැයි කීවාය.

"ඇයි ඒ..."

සුනන්දා ඇසුවේ උනන්දුවෙන් උඩ බලමිනි.

"ඌ කවදාවත් වැස්සට 

තෙමෙන්නෙ නැතිලු නෙ අම්මේ...

ඌ පියාඹන්නෙ වැහි වලාකුලට ඉහළින්ලු...

මමත් දැන් වැස්සට තෙමුන

හොඳටම ඇති අම්මේ...

ඌ පියාඹන්නෙ වැහි වලාකුලට ඉහළින්ලු...

මමත් දැන් වැස්සට තෙමුන

හොඳටම ඇති අම්මේ...

වැස්සට උඩින් මටත් පියාඹන් ඕනෙ....."

ඇය දිග සුසුමක් පිට කරමින් කීවාය.