"රෝස කියන්නේ මහම රැවටිලිකාර මල් ජාතියක්...” ඒ හඬ ආවේ අතීතයෙනි. තේජාන් ඒ බව ඒ අතීතයේ කී සැරයක් නම් ඇයට පවසා ඇත් ද?

"මොකද ඔයා එහෙම කියන්නෙ?” ඒ අතීතයේ තමාය.

"රෝස කියන්නෙ කොච්චර ලස්සන මලක් ද?”

"ලස්සනයි සුවඳයි නිසා කී දෙනෙක් ඔය මලට රැවටෙනවද දෙව්? කෙල්ලෙක් ව රවට්ටගන්න ඔය එක රෝස මලක් හොඳටම ඇති.”

ඔහු ඇයට පවසා තිබුනේ වරක් දෙවරක් නොවේ.

"බම්බුව. මලකට පුළුවන්ද අනේ කාවහරි රවට්ටන්න.මට නම් රෝස කියන්නෙ ලස්සන මලක්."

ඒ වෙලාවට ඈ පවසන්නීය. දේවනා ඔහු දෙස බලා උන්නේ ඒ අතීතය සිහිවෙද්දීය.

''මට ඔය මල් පොකුර එපා. ඇරම් ලිලී මල් ටිකක් අරගෙන දෙනවා. ඒ තමයි ඔයාගෙ පනිශ්මන්ට් එක.”

ඔහු කීවේ ඇය තොල් පට සපාගනිද්දීය. ඔහු එවදන් පැවසූ විලාසය ඇගේ සිතට සහනයක් ගෙන ආවේය. මේ නම් ඇගේ තේජාන්ය.